"Er is een echt enthousiasme onder de Fransen voor kunst": hoe het tijdschrift "L'Œil" ontsnapt aan de perscrisis

Het tijdschrift L' Œil behoort tot de titels die niet lijden onder de crisis in de papieren pers. Het toonaangevende tijdschrift in de kunstwereld, opgericht in 1955, viert in 2025 haar 70-jarig jubileum. Dit 783e nummer is een kans om twee kunstenaars in het zonnetje te zetten door twee covers te publiceren; twee originele werken geïnspireerd op twee beroemde schilderijen: een Matisse en een Magritte. " Aan twee kunstenaars werd gevraagd: een man, een vrouw en twee verschillende generaties om een ​​cover voor L'Oeil te bedenken ", legt Olivier Celik, hoofdredacteur van het tijdschrift, uit. Een manier om ter ere van dit 70-jarig jubileum een ​​brug te slaan tussen het verleden en het heden.

Een speciaal nummer dat volledig trouw blijft aan het DNA van L'Oeil, aldus de hoofdredacteur, die er vooral op uit is om kunst te democratiseren en voor iedereen toegankelijk te maken. " Wij vinden kunst elitair en vernieuwend, maar we moeten niettemin beseffen dat het aantal museumbezoekers de afgelopen twintig jaar explosief is toegenomen ", benadrukt Olivier Celik. Het bewijs dat " de rage voor kunst echt is ."

Door van een recensie naar een tijdschrift te gaan, wilde L'Oeil werken aan deze democratisering: " De recensie zoekt naar teksten die veel langer zijn, soms wat minder verbonden met de actualiteit. Vandaag zullen we de ontdekking van de actualiteit eerder begeleiden, hetzij via previews die werken zullen tonen, die ze zullen verkennen, analyseren of via kritieken ." Een essentiële kritische benadering om de lezer te begeleiden in de kunstwereld voor Olivier Celik: " We hebben eigenlijk een deskundige criticus die je vertelt: is het tentoonstellingsproject succesvol? Is het de moeite waard? "

"Onze taak is om te democratiseren door mensen de sleutels te geven om de werken te begrijpen. En natuurlijk om mensen naar het museum te laten willen gaan."

Democratisering van kunst betekent ook democratisering van de diversiteit ervan, benadrukt de hoofdredacteur van het tijdschrift. "L'Œil is alle kunsten, en alle kunsten: het gaat van pariëtale kunsten tot hedendaagse creatie. We verbieden onszelf geen enkel gebied. Bovendien gaan we zelfs een beetje richting cinema, richting live performance, legt hij uit. Waar er een artistiek gebaar is, proberen we daar te zijn."

Achter het tijdschrift staat geen grote groep: een waardevolle onafhankelijkheid en vrijheid die garant staan ​​voor inhoudelijke kwaliteit en deskundigheid. " Dit voorkomt dat we samenspannen met deze of gene specifieke instelling die met vriendelijkheid behandeld zou moeten worden, bijvoorbeeld. We kunnen kritisch zijn, we kunnen volledig onafhankelijk zijn, we kunnen adviseren wat we willen. Dat is onze kracht ", verzekert Olivier Celik. Een formule die lijkt te werken, want de titel blijft op de markt zonder dat er zelfs maar een digitale interface is gelanceerd. " Meer dan in welke andere pers dan ook, denk ik dat we het object nodig hebben. We praten immers over kunst, we hebben veel hoogwaardige reproducties en het is nog steeds prettiger om naar een schilderij op papier te kijken dan in een papieren tijdschrift ", besluit Olivier Celik.